Hoe de wereld groeit
maandag 17 mei 2010We staan aan de kant en juichen toe, roepen dat ze haar beste beentje voor moet zetten. Haar beste beentje zit achter, dat is nou net het probleem. Ze lijkt in de knoop te zitten met zichzelf, we moeten ons ervan weerhouden in te grijpen.
Ze zucht en ze steunt, maar ze komt vooruit. Ontdekt stukje bij beetje hoe ze haar benen moet bewegen en haar armen moet neerzetten. De inspanning wordt beloond en ze is zomaar ineens aan de andere kant van het kleed aanbeland. Herstel: niet zomaar ineens, maar doelbewust en met uiterste krachtinspanning.
Ze ontdekt: benen zijn om op te staan. Handig om iets te pakken dat op tafel ligt. Met gekromde voetjes richt ze zich op en grijpt.
Zo wordt de wereld langzaam groter. Iets aan de andere kant van de kamer is niet meer onbereikbaar. Maar ook: iemand die de deur uitgaat, is voor altijd weg. Geeft niks.
19 juli 2010, 16:00 uur
Mooi!