‘Spring is in the air’, zegt de man tegen de ietwat te dikke jongen achter de kassa. De kassajongen lacht een verlegen lachje, weet misschien niet hoe hij in het Engels moet reageren. Ik ben blij.  Blij dat het Engels een heuse uitdrukking voor de op handen zijnde lente heeft. Eentje die uiting geeft aan dit heuglijke feit, dat moment van ontwaken, van de koude duisternis afschudden, van voorzichtig weer durven denken aan betere tijden. Het klinkt trouwens ook vrolijk, dat Engelse:  ‘Spring ’s in de lucht’.

Het was waar. De zon scheen, de handschoenen bleven in de tas zitten, de stoepen waren bestoepkrijt, er werd touw gesprongen en de baby kneep met haar oogjes tegen de zon. Ik zei ‘dat is de lente die je voelt’, en deed de kap van de kinderwagen niet omlaag. Ze zal het leren, de lente.