Schrijven

dinsdag 6 januari 2009

Met kerst heb ik niet geschreven. Ik had zelfs al twee jaar niet geschreven. Mijn laatste bijdrage aan Colorado, USA, was een pakketje met stroopwafels, drop, en hagelslag.  Ze was er heel erg blij mee geweest, ze verzocht me nog veel meer stroopwafels op te sturen want o wat waren die delicious. Over de drop was ze minder te spreken geweest.

Ik stuurde nog een kaart, en daarna werd het stil. Ik begon te denken dat ze haar doel bereikt had, dat ze verder niet geïnteresseerd was in over en weer ervaringen uit te wisselen, zonder stroopwafels erbij.  Maar man I was wrong.

Vlak voor de kerst was er weer een brief uit Co. U.S.A. Het was twee jaar later, en nét die dag had ik aan haar gedacht omdat nét die dag iemand geïnteresseerd was geraakt in het beste recept voor bananenbrood. Ze hoopte dat ik haar vergaf voor zo’n lange tijd niet schrijven. Als ze het uitlegde, zou ik het vast begrijpen.

In de eerste plaats is ze heel lang ziek geweest en lag ze of in de ER, of voor langere tijd ‘gewoon’ in het ziekenhuis. Ze heeft diabetes en meerdere malen belandde ze in een ‘non responsive state’. Zo verloor ze uren en dagen.

Ondertussen ontfermde haar moeder zich over Shawna’s financiën en weigerde postzegels en briefpapier te kopen. En was ze toevallig in een goede bui, dan vergat ze het schrijfmateriaal te kopen. Dus hoe moest Shawna nou in contact komen met haar pen palls? Als ik mijn telefoonnummer gaf, dan kon ze me voortaan op de hoogte stellen. Haar eigen nummer gaf ze ook maar direct; het was een nieuw nummer omdat op haar oude nummer this girl named Jennifer Jannick was stalking en harassing her.

Eenmaal uit het ziekenhuis dacht Shawna dat ze haar checkbook wel terug zou krijgen van haar moeder. Maar die hield het in bezit, net zolang totdat ze het huis voor langere tijd moest verlaten om voor haar nicht te zorgen.

Verder is ze het afgelopen jaar maar liefst zes vrienden verloren. Fred is geelektrocuteerd door een landbouwmachine, Lois werd op een nacht ziek en stierf een dag later in het ziekenhuis, Melissa is helemaal alleen in haar eigen huis doodgegaan (haar man zei: “it looked like she just fell asleep and didn’t wake up”), Linda overleed aan al het leed dat haar haar hele leven al achtervolgde, en twee vrienden zijn met een car accident omgekomen.

Kerst kwam er weer aan en ze hoopte weer wat van me te horen. Wanneer was ik ook alweer jarig? Dan zou ze me een pakketje sturen. Zijzelf is van February, 8, 1972.

De kerst kwam, de kerst ging, en de tijd dringt. Ik moet mezelf bevrijden uit mijn non responsive state.

6 reacties:

  1. elsje:

    Dit klinkt als zo’n bedelmailactie, weet je wel, zoals van die mails vanuit Nigeria: als je me maar je rekeningnummer geeft dan zijn wij zo geholpen…

  2. IMS:

    Mmm – ik zou geloof ik een beetje achterdochtig worden, maar dat kan ook te maken hebben met mijn recente ervaringen met “goededoelenspam”…

  3. Ina:

    Waarom reageer ik nu bijvoorbeeld op jouw mooie stukje, in plaats van die Tjechische te mailen, die nota bene een boek voor mij heeft? Maar het adres is een beetje kwijt en ik wil wel dat boek, maar geen penvriendin. En trouwens, ik ben thuis aan het werken, dus ik lees helemaal geen blogs. Laat staan dat ik er op reageer. Dus. Eigenlijk.

  4. mijmerlijn:

    @ Elsje en IMS; ze bestaat wel degelijk! Heb zelfs wat foto’s van haar en ik werd tot een paar jaar terug dus geregeld op de hoogte gehouden van haar leven dat nogal wat afwijkt van het mijne. Maar ik word toch maar geen pakkettenverzender.

  5. Plien:

    Ik word ook achterdochtig…ik geloof wel dat ze bestaat, maar zes vrienden dood in zo’n korte tijd? En ze had toch bijna geen vrienden?

  6. Hilde:

    Ja ze bestaat wel degelijk! En Linda ook, tenminste, die bestond. Eentje die ook wel degelijk echt is overleden… Het klinkt allemaal echt wat TE… maar denk dat haar leven ook echt wel ECHT heul anders is dan dat van jou en mij! Jammer van de pakketjes… ; )

Plaats een reactie