Ergens tussen ongeveer het vierde en het vijfde woord van een eerste regel op een rechterpagina van nummer zoveelenvijftig van Honderd jaar eenzaamheid waar ik eindelijk eens aan begonnen was, verscheen een dia op mijn netvlies van een snackbar waar ik in mijn hele leven slechts een paar keer geweest was, en dat jaren en jaren geleden.

Het beeld kwam en verdween weer. Het werd niet vergezeld door een specifieke herinnering aan een gebeurtenis. Het was het onthouden niet waard geweest, en toch dook het geheel en al ontdaan van context zomaar op in mijn gedachten. Ik herlas de zin, bekeek de woorden stuk voor stuk en probeerde de zinsbetekenis achterwege te laten om er zo achter te komen wat de oorzaak van deze onaangekondigde verschijning was. Maar ik vond niets dat ik in verband kon brengen met een snackbar in het algemeen, en al helemaal niet met deze snackbar in het bijzonder.

Had het met eenzaamheid te maken? Die was de avond ervoor treurigmakend mooi bezongen in al zijn facetten. Mexicaanse mariachi-muziek voorzien van Nederlandse teksten. Over het immer luisterend oor van de kastelein, over de treurnis van weggaan en nooit meer terugkeren, over de treurnis van terugkeren na te zijn weggegaan, over ooit, over nooit. Kortom, over de liefde. Het waren geen hoogstaande teksten en het rijm rijmde bij tijd en wijle wel heel erg, maar het geheel zorgde voor onvervalste romantiek van het ouderwetse en o zo aantrekkelijke soort, zo een waar je alleen voor uit durft te komen na een paar borrels, of meer. Maar wel een die je heel erg meent, en zeker op dat moment.

Er was het verhaal van een voormalig reisleider die bij thuiskomst van een van zijn reizen een briefje op de tafel vond van zijn toenmalige vriendin waarin stond dat ze nooit meer terug zou komen. Vanaf dat moment dronk de reisleider aan een stuk door en at hij alleen nog maar loempia’s. Zo kweekte hij een dikke warme winterjas die hem continu vergezelde, in het café en in de Chinees, want meer bleef er niet over van zijn leven.

Alleen was het woord ‘eenzaamheid’ niet terug te vinden tussen ongeveer het vierde en het vijfde woord van een eerste regel op een rechterpagina van nummer zoveelenvijftigvan Honderd jaar eenzaamheid.