Buren in den vreemde

zaterdag 9 augustus 2008

Weer terug en de laatste restjes vakantiegevoel hangen nog in de lucht; toeristen dwalen rond in de stad, de rollen zijn omgedraaid en ik heb de functie van bewoner weer terug ingenomen. Iets meer begrip opgebracht voor dat ronddolen, dat overal om zich heen kijken, dat langzame lopen, en altijd maar die flesjes water bij de hand.

Naast ons zet een Duits echtpaar dat sinds lang met elkaar verbonden is hun tent op. Zij wat onhandig, grijpt hier en daar een stok, hij geirriteerd. ‘Mensch!’ ontvalt het hem. Wat later: ‘houd die stokken nou gewoon eens vast zonder ze te bewegen, ik heb het nu al dertig keer gezegd!’. Zij maant hem zachtjes tot stilte, want de buren.

De buren aan de andere kant bewonen een megalomane witte camper en zijn ook Duits. Man, vrouw, een – het kan niet anders – inwonende zoon van een jaar of dertig, en een zwakbegaafd meisje dat door haar moeder overal naartoe begeleid wordt. Als ze even niets te doen heeft, staat ze naast de deur van de camper, haar handen op haar rug, het hoofd nederig naar beneden gebogen. Ze beweegt zich niet. Als de camper helemaal is ingericht voor z’n nieuwe verblijfplaats, zet moeder buiten een cake op tafel en vier bordjes.

Op een andere plek wordt een mooi retro volkwagenbusje dat stukken ouder is dan het busje dat ons over de Noorse wegen voert, onze buurbus. De busjes staan gebroederlijk naast elkaar en voeren gesprekken over hun uiterlijk, inhoud, kwaliteiten, types, en wat ze nou zoal kosten. De retro versie wordt bewoond door een Brits gezin met twee zoontjes tussen de twee en vier jaar. Het regent inmiddels onophoudelijk en het dak van hun busje, dat niet omhoog kan, laat water door. De jongetjes stampen met hun laarzen door de plassen en willen vissen. Dat mag. Ze hebben in krap een maand tijd met dit busje door heel Noord-Europa gereden, en elke nacht sliepen ze gevieren op het krappe bed dat de bankjes ’s avonds vormen. We bewonderen het gemak om het leven zo te kunnen leiden.

En is vakantie misschien ook wel daarvoor bedoeld? Hoe blij eenmaal weer thuis met eigen bed, ruimte, badkamer en keuken?

3 reacties:

  1. elsje:

    dat zou zo maar kunnen. maar ook om Britse relaxte gezinnen te bewonderen, je voor te kunnen nemen vooral niet zo te worden als de Duitse buren…

  2. DeWart:

    Ha, ze zijn terug! En dan nog met de filosofische vraag waarvoor vakantie nu eigenlijk bedoeld was. Tja, voor de een dit en voor de ander dat. Vrij van, vrij voor. En dan die arme (relaxte) engelsen die elke dag maar weer moesten rijden…. Mijns inziens hadden ze beter op een plek kunnen blijven staan en dan elke dag gaan wandelen… zie je veel meer en kunnen de kinderen lekker ontdekken. Maar misschien werkten ze voor Google Earth.

  3. Elise:

    Blij met de eigen stek, ja, maar was het ook niet een beetje onwennig? Een paar jaar geleden heb ik eens vijf weken rondgetrokken met een veredelde camionette (all-in: keuken, slaapkamer, garage) en ik vond het verdomd moeilijk om mij weer aan te passen aan het leven tussen steeds dezelfde vier muren…Toegegeven: de douche was nadien een herontdekt genot!

Plaats een reactie