Het is nu
dinsdag 15 juli 2008Eerst was ik nog in de bergen in Italie, bracht een nacht door in een hut uit de 19e eeuw waar ik in een bedstee sliep, en nu zit er in de keuken een meneer over pensioenen te praten. Hij wil koffie, geeft de poes een werkmatige aai, en doet onheilspellende toekomstvoorspellingen. Wil je tot je zeventigste doorwerken? vraagt hij dreigend.
Die bergen bevielen me. Al het levensonderhoud was gebonden in een tas op de rug, de telefoon had geen bereik, niemand wist waar ik was. Weinig mensen onderweg. ‘Salve’, begroetten we elkaar en dat klonk heel fijn archaisch.
De pensioenmeneer rekent en legt formules uit. Hij heeft het over partners. Over onderzoek dat hij heeft verricht ‘in de branche’. Over zekerheid, later. Ooit.
Soms waren er doorrijdplaatsjes. Plekken tussen eindstation en eindstation. Warme stoffige straten waar niets te doen was behalve wachten op een bus die wonderbaarlijk genoeg op tijd kwam. Espressodrinkende mannen. Een paar schortjurkdragende vrouwen.
Zorg dat je geen pensioengat krijgt, zegt de man in de keuken. Nettogeld, brutogeld, privégeld en geld van de baas. Overbruggen.
Er was een brug over een ijskoude stroom, water dat rechtstreeks uit gletsjers afkomstig leek te zijn. Ik doopte mijn voeten onder en tintelend kwamen ze boven. Het duurde een paar minuten voor het gevoel weggetrokken was. Nu, dacht ik. Hier zijn op dit moment en verder is er niets.
15 juli 2008, 23:16 uur
Weer zo’n pareltje. Welkom terug!
15 juli 2008, 23:55 uur
Hè gelukkig, zij is er weer. En reuze belangrijk dat pensioen, maar het loopt toch altijd anders.
16 juli 2008, 18:31 uur
Gelukkig wel!
23 juli 2008, 0:38 uur
Amazing; ik heb al zo’n 2 jaar steeds die pensioenoverzichten waar ik geen reet van begrijp steeds apart liggen. Zo van ‘daar moet ik nog wat mee’…..
Nu had ik voor donderdag een afspraak gemaakt. Al weken terug.. en ik wil geen man over de vloer dus ik ga daar wel heen.
Anyway, ik heb afgezegd; donderdag gaat het mooi weer worden. Geen zin in. Heb al 2,5 week zomervakantie (lees herfstvakantie)
Prachtig verhaaltje dus waar ik mij in kon vinden….. maar toch is het wel een soort van belangrijk.
Toch?
Ah dammit, je hebt gelijk.
13 augustus 2008, 17:38 uur
Ik kan er ook niet goed in komen dat jonge mensen keuzes maken in functie van hun toekomstige bejaardheid. Waar zullen ze dan, vijftig jaar later en gegroefd door het leven, op kunnen terugblikken? Zullen ze met trots en voldoening en lachrimpeltjes om de mond zeggen ‘dat ze tenminste nooit hun pensioen zijn vergeten’?