Toch nog het stokje

vrijdag 11 januari 2008

Ik heb beloofd dat ik het stokje aan zou nemen maar naarmate de tijd verstreek wist ik weer waarom ik nog nooit een kettingbrief doorgestuurd heb. Wil je af van een verplichting: stuur het door aan mij en je hoeft je zelf niet langer schuldig te voelen. Dat ik het laat liggen is niet jouw probleem.

Maar goed. Beloofd is beloofd en ik ga nadenken.

Drie artiesten die ik heb leren kennen afgelopen jaar:
Hmmm, niet veel vrees ik. Stond ik stil op het culturele vlak? Sta ik stil? Het zou een herontdekken kunnen zijn. Het is niet helemaal mijn schuld: ik zou naar Neneh Cherry gaan maar dat ging niet door. En ze vergeten mij vast te waarschuwen als het wel doorgaat. Ik nam een oude cd mee van Bjork uit het ouderlijk huis. Staat nu op. En, ik kende haar natuurlijk al langer, maar vanwege haar levenslust en optimisme: het trekkermeisje dat ook Oerol aandeed dit jaar.

Drie dingen die ik niet licht zal vergeten:
Een overleden Oidipous. Dat een maand vrij anders is dan ik me had voorgesteld. Dat het hagelstenen zo groot als eieren kan hagelen in de zomer in Kroatie. En, vier, dat ik wenend een berg in de sneeuwstorm ben afgeskied terwijl ik amper kon skien. Maar dat ik heelhuids beneden kwam.

Drie stommiteiten/blunders/schaamtelijkheden:
Dat wordt lastig, want ik ben niet van de persoonlijke openbaringen en ontboezemingen op deze plek. Daar ga ik nu natuurlijk geen uitzondering op maken. Maar dat ik meer dan tachtig jaar oud ben in een braingame vind ik niet iets om trots op te zijn.

Drie dingen om trots op te zijn:
Dat ik een nieuwe baan gevonden heb, vaarwel heb gezegd tegen de oude en mijzelf zo behoed of bevrijd heb van / tegen vastroesten. Dat ik best kan koken voor meer dan twee personen, zelfs wel voor acht. Dat ik af en toe toch enige discipline weet te vinden in de onderste laden, als het echt nodig is. Dat ik kan genieten (vier).

Drie gekochte of gekregen dingen:
De mooiste laarzen die er bestaan en die mijn kuiten omhullen als ware ze Gods handen! (zelf gekocht uiteraard). Boekenboekenboeken. Een fles vieze drank die naar hoestdrank smaakt en gestookt is door een oud vrouwtje.

En de laatste: drie mensen die het stokje krijgen:
Hier laat ik ‘m, expres, liggen. Eens moet het ophouden, we kunnen geen bespiegelingen en balansen meer opmaken als het al halverwege het jaar is. Ik ben al laat zat, de meeste voornemens zijn al verbroken bij iedereen. Raap ‘m dus niet op, bij mij ligt ie veilig.

1 reactie:

  1. elsje:

    Nou, voor iemand die niet meedoet aan doorgeefdingen heb je er toch weer en prachtige mijmering van gemaakt! Je snapt dat ik blij wordt dat ik niet de enige ben die schoenen heeft om heel blij mee te zijn, je omschrijving van de hand van God als hun schachten is ware poezie!
    Elsje, brainleeftijd de eerste keer dat ze zo’n spelletje deed 28, 10 jaar jonger dan in het eggie (even pochen hoor, ik kan het niet laten. sorry)

Plaats een reactie