Een laagje vet

vrijdag 19 oktober 2007

Het is herfstvakantie. Nu merk ik daar zelf weinig van want ik ben geen kind meer en heb geen kind, maar het is doodstil in de buurt. En dat vind ik raar. Het lijkt wel of alle kinderen op vakantie zijn. Een verdwaalde vader in pak schopt een bal tegen de muur met z’n zoontje, een meisje fietst haastig naar huis. Dat is alles.

Het lijkt wel zondag. Er hangt een grijze deken van stilte over dit gedeelte van de stad. Soms rijden er auto’s langs, maar als die verdwenen zijn is het weer net zo stil als daarvoor. Ook het water beweegt niet. Het is rimpelloos, zoals water alleen kan zijn als iedereen binnen is en z’n adem inhoudt. Ik ga denken dat ik het ben die zich vergist. Is het misschien echt zondag? Ben ik het besef van tijd kwijt? Overtreed ik een avond/dagklok?

Thuis kruip ik op de bank en verlies mezelf in een opgroeiend ijsbeerjong op Animal Planet. We staan aan de kant van de ijsbeer, dus het is niet zielig dat moeder ijsbeer voor haar kind een jong zeehondje de kop afscheurt. Vet moet er gekweekt worden. Alleen dan hebben we bestaansrecht.

2 reacties:

  1. kimke:

    als ik het wel heb ben je nu net ietsie meer dan een jaar aan het mijmeren, joechei!
    gefeliciflap dus.
    en nog vele mijmerjaren enzo!

  2. Ina:

    Ik nader de beschaving van de ijsbeer tussen die kinderen die nu dus niet in jouw buurt, maar samen met opa en oma (in de spits!) in de trein zitten. Grrrrr.

Plaats een reactie