Op station Schiphol staat de trein lang stil. De vertrektijd is al een kwartier verstreken. Gelukkig laat de conducteur ons niet in het ongewisse:

‘Dames en heren, de trein heeft vertraging omdat er een hond het spoor op is gelopen en die proberen ze nu te vangen. Ladies en gentlemen, we’re delayed because there’s a dog on the track.’

Gerustgesteld pak ik mijn boek weer op, een vertraging is altijd beter te verteren als je de oorzaak ervan weet. Al geef ik toe, met herfstbladeren, onweer of een gebrek aan een machinist kan ik minder goed overweg. Het liefst heb ik oorzaken zoals ‘we zijn vertraagd want er hangt een fiets op de bovenlijn’. Die heb ik echt een keer gehoord. Dan moeten de mensen lachen en kijken ze elkaar aan, want lachen wil men delen.

Een paar banken verderop zit een vrouw al een uur lang te bellen. ‘We zijn vertraagd, ja echt heel raar, er loopt een eend op het spoor, belachelijk toch? Wat moet een eend nou op Schiphol?’