Ik dacht dat je iemand anders was

dinsdag 1 mei 2007

Ik fiets de stoep af, de straat op. Er rijdt een motor van de ANWB langs. De motorrijder is strak in het pak terwijl ik in hemdsmouwen richting destaduit fiets. ‘Hee!’ roept hij. Ik besluit niet te reageren en fiets door. Als ik bijna de straat uit ben, rijdt hij ineens naast me. Hij is dus helemaal omgedraaid met die zware motor – vandaar mijn straatlengtevoorsprong – om naast me te komen. Ik kijk opzij. ‘Sorry’, zegt hij, ‘ik dacht dat je Barbara was’.

Nu vind ik het persoonlijk niet spijtig dat ik Barbara niet ben. Ik verontschuldig me dus niet voor het niet zijn van Barbara. De ANWB-motor draait zich beschaamd om. Een beetje spijtig vast ook wel, want als je je zware motor eerst tot stilstand brengt, omdraait om een meisje achterna te rijden, dan wil je vast heel graag dat dat meisje Barbara heet.

Ik herken het wel. Zelf ben ik ook vrij slecht in het herkennen van gezichten. Dat heeft niets met desinteresse te maken, waar wel mee, dat weet ik dan weer niet. Soms meen ik ook iemand wel te herkennen. Ik ben in staat om iemand gedag te zeggen, en dat heb ik dan ook wel eens gedaan, van wie ik later bedenk dat diegene in Groningen woont en nooit zijn boodschappen in mijn supermarkt kan doen. Toch vind ik de aanwezigheid van diegene op dat moment op die locatie volkomen normaal.

Ik fiets verder en vraag me af wat Barbara op dit moment aan het doen is. Misschien doet het er uiteindelijk ook niet zo heel veel toe wie nou wie is. Ik had het net zo goed wel kunnen zijn.

4 reacties:

  1. maxentia:

    Soms herken ik iemand fout, kom ik die persoon 2 straten verder dan écht tegen.

  2. Maria:

    Ja, dat is een heel gek verschijnsel dat ik ook regelmatig meemaak. Tot twee drie keer aan toe denk ik dat ik die ene persoon zie, en idd daarna kom je hem/haar echt tegen. is dit een soort van de toekomst kunnen lezen? Of: staat alles al vast wat er gaat gebeuren???
    Ik ben geen zwever, maar wij sterfelijke wezens hebben oogkleppen, misschien wel uit zelfbehoud tegen zoveel indrukken….

  3. Merlijn:

    Hee, dat heb ik ook! Heel apart vind ik dat altijd. En echt niet dat het dan een bijzonder iemand is die je graag tegen wil komen, het kunnen ook heel gewone figuranten uit je leven zijn.

  4. Ina:

    Ken je nou nog steeds die hele oude versiertrucs niet? Wacht maar af, dit weekend heeftie z’n motorpak uit en willie opeens een vuurtje …

Plaats een reactie