De eerste twee kantjes beslaan weer gekregen en gegeven cadeaus. De kerst lijkt eeuwen geleden geleden maar komt in volle hevigheid terug met christmas presents en christmas trees. En natuurlijk nogmaals dankdankdank voor de stroopwafels, je kan me wel een doos vol sturen zo lekker vind ik ze.

Daarna volgen een paar vragen waarop ik meen al geantwoord te hebben. Je lievelingskleur was toch geel? Het is lang geleden dat ik iemand mijn lievelingskleur heb verteld, daar vraagt niemand meer naar. Maar ik heb er wel een, en zelfs vol overtuiging. Het voelt alsof ik schrijf met een penvriendin op de lagere school, plaatjes ruilen van Snoopy en popsterren. Zeg maar waar jij fan van bent, dan stuur ik dat naar je op. Zij is fan van Elvis. En spaart dingen met hartjes.

Ze is ouder dan ik. Vroeger heb ik een keer een penvriendin die jonger bleek te zijn dan ze had gezegd, aan mijn jongere zusje doorgegeven. ‘Mijn zusje wil wel verder met je schrijven, ik vind je te jong.’ Raar. Nu ben ik de jongste maar het leeftijdsverschil voelt als een afstand tussen moeder en kind. Met mij in de rol van moeder.

Ook blijft ze bidden voor een boyfriend. Dat is wel moeilijk, want bijna niemand ziet hoe ze echt is maar alleen hoe ze eruitziet. Ooit is ze getrouwd geweest maar haar lover used to beat her up. Zo heeft ze al meerdere miskramen gehad. En dat in een zin.

En eindelijk het recept voor bananabread! Wie geinteresseerd is, laat het me weten. Het moet het beste van de hele wereld zijn.