Een goed gelukt ophalen
dinsdag 30 januari 2007Het was bij de tramhalte. Een jongen stapte uit en werd opgehaald door een vriend. Écht opgehaald bedoel ik dan. Ze begroetten elkaar alsof ze elkaar lang niet gezien hadden. Handen beklopten ruggen, armen pakten onhandig schouders vast. Er werd niet gezoend, maar wel gelachen. De gearriveerde jongen droeg twee tassen; een reistas en een wat kleinere dagelijksedingentas. Ze liepen de trap op, weg van het perron. Op de eerste trede nam de ophaler de grote tas van de gearriveerde over.
Het was echt zo erg goed ophalen. Zo ging het vroeger, toen er nog met paarden en koetsen aangekomen werd. Zo gaat het nu, met trams en treinen. We spreken af elkaar om die tijd daar te zien. Niet bellen onderweg dat je vertraging hebt; het is altijd goed gegaan. En we staan er. En we stappen daadwerkelijk uit. En we zien elkaar op het afgesproken tijdstip. Schudden handen, bevoelen ledematen. Tonen blijdschap om weerzien.
Het klopt allemaal.
6 februari 2007, 12:06 uur
Toen ik nog veel met de trein naar mijn lief reisde, hoopte ik altijd op een filmscene.
Hij ongeduldig wachtend op het station. En dan ik, die uit de trein sprong, naar hem toe rende, opgevangen en rondgezwierd werd. Het ging altijd anders……
6 februari 2007, 15:25 uur
Dat komt omdat je tegenwoordig niet spontaan uit de trein springen kunt, want er staan altijd drommen mensen voor de deur die zich naar binnen worstelen voordat je kunt uitstappen…
15 februari 2007, 2:03 uur
ik heb ooit mijn beste vriend met mijn vriendin van toen opgehaald.
op mijn advies was ze samen met hem naar dat spaanse eiland afgereisd.
Dat leek mij veiliger.
Ik was nog jong……….
ze zijn een week onderweg geweest, en ik heb elke dag van die week s`ochtends om 7 uur in de haven op hun boot gewacht.
Het waren wilde jaren, en ik was ook geen heilig boontje.
maar toen ik ze die ochtend boven op het dek zag staan……
ik ben nu heel enthousiast bij het ophalen van vage kennissen..