Zo, het oudejaar is gevierd. Afgelopen woensdag al om precies te zijn. De omstandigheden waren er gewoon naar: een fijn gezelschap waarin in eerdere jaren ook al oud en nieuw was gevierd, er was lekker eten: Hollandsche pot in verband met de terugkomst van het tijdelijk Canadese vriendinnetje, er waren kleine cadeautjes, er was alcohol en er waren gelukkig geen oliebollen. Het klopte allemaal.

´Het lijkt wel oud en nieuw´, zei een van ons op een gegeven moment. ´Nog drie uur!´ We gingen allemaal in onze rollen op. Toen het bijna twaalf uur was, zetten we de televisie op de teletekstklok. Er kwam onverwacht een fles champagne op tafel. Om 0:00 uur sprong de kurk van de fles (ik geef toe, dat was een halve minuut later, maar laat me nou even) en sprongen wij op om elkaar te zoenen. Gelukkig nieuwjaar! en we deden de balkondeuren open om naar het vuurwerk te kijken. Het had niet realistischer kunnen zijn dan op een 31 december. Kleuren en knallen en in de lucht de geur van kruit.

Er waren ook nog voornemens voor het nieuwe jaar: een van ons wilde meer gaan roken, een ander meer drinken en uitgaan. Nog een ander besloot te stoppen met sporten. Zelf leek het me een goed idee om eens met drugs te beginnen. We juichten elkaars goede voornemens toe. Daarna dansten we door de kamer.

Volgens mijn kalender is het jaar nog steeds niet afgelopen. In de brievenbus vind ik een kaartje van Bewust Buiten Bewegen met de wens voor een Healthy & Happy New Year. Op de televisie wordt Saddam Hussein opgehangen. Ik weet niet zo goed wat een einde en wat een begin is. Misschien is het ook wel hetzelfde.