Een oppoetsbare wereld
dinsdag 24 oktober 2006Ik verheugde me er al bijna het hele weekend op. Ik zou mijn kast ontdoen van alle laarzen (schoenen zijn in de minderheid), ik zou deze op een oude krant zetten in de keuken en vervolgens zou ik ze gaan…poetsen.
Ik ben niet opgegroeid met schoenenpoetsen, net een generatie te laat denk ik. Er was wel zo’n heuse schoenpoetskist aanwezig (in de kelderkast, waar anders), maar zelf hoefde ik mijn handen daar zelden aan vuil te maken. Misschien is om deze reden schoenenpoetsen uitgegroeid tot een vreugdevolle ervaring, een uitje, een mind-cheer-up. Er is geen heerlijker geur dan de schoenpoetsgeur. Het is zo’n genot om de kale neusjes ineens weer te zien glimmen, het leer weer te zien leven. Het doet beseffen dat zo veel zaken repareerbaar zijn, dat de slogan ‘Gun schoenen een tweede ronde, weggooien is zonde’ er echt toe doet. Misschien is de wereld na 2000 jaar niet meer maakbaar, oppoetsbaar is zij wel.
Zelf ben ik wat minder van het repareren. Daar heb ik anderen voor nodig. Maar het poetsen kon ik uitstekend zelf. Alles verliep volgens plan. Aan vier paar laarzen viel de eer te beurt en aan twee paar schoenen. Bij de zwarte schoenpoets bleek helaas de rigor mortis al ingetreden, maar de doorzichtige schoenpoets hielp graag een handje mee.
Nu staan in de keuken op een oude krant zes paar laarzen (ik had over de niet-leren gelijk ook maar een doekje gehaald) en twee paar schoenen. Vol spanning wacht ik op de Goedheiligman. Ik hoop dat hij mijn ijver niet voor gulzigheid aanziet.
25 oktober 2006, 15:00 uur
Poets je ook bij derden? Ik vind het altijd maar een vervelend klusje.
25 oktober 2006, 15:14 uur
Gewoon elke schoen een andere naam geven als je ze 5-12 bij de schoorsteen zet :D
28 oktober 2006, 23:55 uur
Op zich is de rigor mortis van de schoenpoets geen reden tot weggooien. Met wat handigheid kun je er toch mee poetsen. Ook het gebruik van een spateltje kan behulpzaam zijn.
29 oktober 2006, 11:20 uur
@DeWart: hier blijkt waarschijnlijk mijn onervarenheid op schoenpoetsgebied, want van zulke trucjes heb ik nimmer gehoord. Dan weet ik dat voor over een tiental jaren als opnieuw rigor mortis optreedt.