Slachtofferrol
donderdag 19 oktober 2006Hij hangt half weggezakt achter het kapotte raampje van de trein. Zijn gezicht zit onder het bloed. Hij bonkt op het raam om aandacht van de in lichtgevende hesjes gestoken hulpverleners te krijgen. Slachtoffer en hulpverleners doen alsof, want dit is een oefening.
Lotusslachtoffers, ik snap ze niet. Wie wil er nou vrijwillig slachtoffer spelen? En waarom heet het in godsnaam ‘lotus’? Dat kan ik natuurlijk opzoeken – momentje. Lotus: Landelijke Opleiding Tot Uitbeelding van Slachtoffers. Kijk, dat is tenminste duidelijk. Het is dus zelfs een heuse opleiding. Iemand die dit wist? Wat zou de reden kunnen zijn om aan een gefingeerd ongeval mee te doen in de vorm van slachtoffer? Wil iemand graag slachtoffer zijn vanwege de aandacht die hij dan krijgt, of droomt hij er eigenlijk van om acteur te worden maar de doorbraak blijft uit? Ze doen ook zo hun best. Krijgen levensechte wonden opgeschminkt, hebben een pijnlijke uitdrukking op hun gezicht en kreunen dat het een lieve lust is. Oefening baart kunst. Is dat wat het is: kunst.
Misschien is het uitbeelden van slachtoffer wel de enige manier om zo dicht mogelijk bij Het Ongeluk, De Dood, te komen, zonder de gevolgen ervan (er niet meer zijn bijvoorbeeld) mee te hoeven maken. Je ervan bewust worden dat je leeft en daar gebruik van maken. ‘Na het ongeluk leef ik elke dag alsof het mijn laatste is’. ‘Nu ik hersteld ben, geniet ik weer met volle teugen van het leven; je weet nooit wanneer het plotseling ophoudt’. Dat soort praat.
Ik ben er nog niet uit. Ik weet alleen dat ik niet graag uit mezelf slachtoffer wil spelen. Het voelt als vragen om een ongeluk.
19 oktober 2006, 13:35 uur
Het is misschien een variant op van die spellen die mensen doen in het bos waarbij ze zich als trol of elf verkleden?
19 oktober 2006, 13:54 uur
Ik vind het knap dat men dat kan, maar ik twijfel toch of het ECHT wat oplevert, het is en blijft toch een oefening en dat WEET men.
19 oktober 2006, 17:09 uur
lotusslachtoffers, nooit van gehoord. het zou me verwonderen moesten die mensen er zo over doordenken.
het is eens iets anders dan een figurantenrol in een of andere tv-reeks. en als dat dan eventueel nog zou kunnen bijdragen tot betere reddingsoperaties, tja. moest mij zo’n ongeval te beurt vallen, doe mij dan ook maar een getrainde hulpverlener die een beetje bloed kan verdragen.
20 oktober 2006, 2:04 uur
Misschien niet genoeg acteertalent om er een beroep van te maken, maar wel de altijd blijvende hunkering er naar, en daarom dan maar LOTUS.
30 oktober 2006, 22:43 uur
Leuk om mijn lotus-werk op een andere manier te bekijken door de reacties hierboven.Mijn motivatie om lotus te worden is, dat de hulpverlening leert om adequaat met slachtoffers om te gaan. Zowel BHV-ers, EH-ers als Ambu-personeel.Laat ze maar lekker oefenen als ik weer met een hartaanval of een gebroken been ergens lig te kreunen.Ik denk dan maar, als het voor het echie is,zijn ze goed getraind en weten ze wat ze moeten doen.
Ik merk vaak dat het voor velen nodig is de essentiele handelingen in een rollensspel te oefenen.Ik zie mijn werk als een toegevoegde waarde bij BHV en EH-trainingenen en krijg in dagelijks leven genoeg aandacht en heb nooit actrice willen worden.
31 oktober 2006, 9:10 uur
@Diny: Dat vind ik leuk en goed om te horen!