De woorden zijn even op

dinsdag 15 december 2009

Ik kan niet doen alsof ze er niet is, maar misschien bevestigt dat vele niet-schrijven dat al. Ofzo, ik ben er een beetje uit en kan geen goede zinnen meer maken. Feit is: ze is er. Altijd, overal. Ik zou de mooiste woorden aan haar willen wijden, maar ik weet de juiste woorden niet. Misschien bestaan die ook wel niet. Zo zou ik het volgende heel graag willen beschrijven, maar ik weet nu al dat het niet over zal komen. Edoch, een poging.

Ze zit bij mij op schoot. Naast ons op de bank zit haar vader. De vader kijkt haar aan, zij kijkt haar vader aan. Ze moet lachen. De vader kijkt weg, en weer terug, en trekt een gek gezicht. Ze lacht weer, nu harder. De vader herhaalt het spelletje en zij lacht steeds harder en harder, ze schatert het uit.

Ze is drie maanden oud en zo aanwezig. Voor iemand die er nooit was, is ze er nu heel erg wel. Wij lachen ook, maar niet omdat we kiekeboe zo grappig vinden. Het gaat dieper. Ons lachen nadert het huilen zelfs, een heel diep gevoel wordt aangesproken door haar gelach. Als we er later aan terugdenken zeggen we ‘wat was dat mooi.’ En we weten dat we de juiste woorden ervoor niet kunnen vinden. Die zijn ook niet nodig.

9 reacties:

  1. willemijn:

    merlijn wat kan jij mooi mijmeren… je stukje raakt mij ook diep
    liefs

  2. IMS:

    Poging geslaagd, want je hebt het prachtig verwoord!

  3. Lotte:

    Ik mis je mooie woorden wel! Ik geniet er altijd van en ze inspireren me ook…

  4. mijmerlijn:

    Ha Lotte, dank! Ik zou graag weer meer willen schrijven, maar ben vaak zooo moe! Moe-derschap is leuk, maar ik houd nu even erg weinig tijd over voor mijmeringen, snap niet hoe anderen dat doen.

  5. lotte:

    Haha! Dat heb ik met mijn studie! Zo waanzinnig druk dat ik het al knap vind dat ik daarnaast ook nog kan ademen. Maar moederschap zal nog wel 100x intenser zijn…. je mijmeringen komen straks hopelijk wel weer op gang! Verder gaat het wel goed hier in het hoge noorden! ik mis amsterdam nog wel eens, maar heb inmiddels alweer een ander leven opgebouwd waar ik ook erg van geniet. maakt het gemis wel makkelijker!

  6. Sarolta:

    En dan ben je zelf moeder. En begrijp je precies wat er staat. Wat een tegenstrijdigheden bevat het leven opeens. Er is naast een nieuw leventje ook iets in jezelf -diep van binnen- tot leven gekomen. Een gevoel dat je nog niet kende. Soms heel fijn is en soms een beetje eng.

  7. victor:

    Jawel. Bedankt opnieuw voor je brijdrage aan het Internet.

  8. victor:

    Dat was een oprechte typefout. Ik bedoel natuurlijk bijdrage.

  9. elsje:

    En nu is ze dus alweer een half jaar oud. Wat mij met de neus op de feiten drukt: ik heb al een half jaar lang je blog niet gelezen. Ik wist niet eens dat ze er was.
    Ik hoop dat je zult blijven genieten, je zult blijven verwonderen en ons met je mijmeringen zult blijven verrassen. Later. Als je weer energie hebt…

Plaats een reactie