Opdat we niet verdrinken

woensdag 5 november 2008

De vis wappert nog in de wind, tenminste, als hij niet teveel water heeft opgevangen. Bij teveel regen is het alsnog verdrinken, en dat in lucht.

In de avonduren probeerde ik een kooivis te vangen, ene kooistra die beroepsvisser is. Uiteindelijk had ik beet en ik bedacht me hoe leuk het is om mensen van verschillende pluimages (en wat een mooi gevederd woord dat is) te spreken. Wanneer spreek je nou een beroepsvisser.

Eerder, onderweg, kwam ik zomaar de ark van Noach tegen. Op het dek stond een giraffe. Ik fietste langs en keek om totdat ik bijna ergens tegenaan reed. Thuis las ik in het huis-aan-huisblaadje dat de ark het werk van een evangelist was. Indrukwekkend was het. En weer zo onverwacht.

4 reacties:

  1. Fien:

    Wat maak je in de grote stad toch bijzondere dingen mee. Of zou je daar oog voor moeten hebben?

  2. Victor:

    Ja, dat ding heeft waarschijnlijk ook in Arnhem gelegen, een paar honderd meter naast de drugsboot. Je moest betalen om erop te mogen. Dat vond ik dan weer tever gaan. En het was ook net te kort na die film van Steve Carell waarin hij precies hetzelfde doet. Ben jij erop geweest? En waren er dieren?

  3. AnnaDenise:

    Was je bij Experimenta? Op de brug? Daar werk ik! Die visjes waren mijn project!

  4. mijmerlijn:

    @Victor, das dezelfde ja! Ik ga er nog wel een keer op in de pauze, is vlakbij mijn werk namelijk. Zal je verslag uitbrengen…

Plaats een reactie