Verder weg dan ooit

vrijdag 9 november 2007

Het was niet vanwege het weer dat de zomer zo ver weg leek. Niet door de wind die storm werd genoemd, de regendruppels die hagels werden, de bladeren op de rails en in de goten langs de wegen en fietspaden. Het was niet door de tandartsafspraak die ik moest maken, een afspraak die de ene keer met blote armen en benen bezocht kon worden en de andere keer gehuld in sjaal en laarzen.

Het kwam zelfs niet door zondag toen wij in bikini en te grote t’shirts met panda’s erop over het strand renden en de zee in plonsten. Het duurde ’s zomers soms langer voordat ik zover was. Ook de meegekomen mensen die in dikke jassen stonden toe te kijken maakten niet dat de zomer zo ver weg leek.

Het waren ook niet de spinnen die af en toe in de badkuip opdoken, verhinderd om te ontsnappen door de gladde wand. Nog steeds zet ik geen kraan aan maar pak een glaasje en een papier en dirigeer ze met vriendelijke doch vaste hand de deur uit.

Het was mijn zonnebril die sinds de zomer onaangeraakt op exact dezelfde plaats binnen handbereik had gelegen en waar zich nu een laagje stof op had verzameld. Ik wist plotseling niet meer hoe dat was, het gevoel van zonnebrillen.

2 reacties:

  1. elsje:

    ja, maar, dat is niet eerlijk want omdat je je contactlenzen niet kan dragen kun je die zonnebril niet op, niet omdat de zon al zo lang niet heeft geschenen!

    elsje, vandaag uitgebreid in zon en regen gewandeld op het strand van Texel. de duik in de novemberzee laat ze aan echte helden als jij over :-)

  2. Merlijn:

    @ Elsje: gelukkig heb ik wel gewoon lenzen in hoor! Alleen ’s avonds niet, als ik thuis ben in niet openbaar gezelschap.

Plaats een reactie