Terug

dinsdag 4 september 2007

Een paar weken ben ik toerist geweest. Een toerist die op het strand ligt, op een luchtbed in zee dobbert, leest, uiteet, uitdrinkt, daar toch ook weer genoeg van krijgt en dan maar impulsen zoekt in de vorm van musea in steden waar het zomers erg heet kan zijn.

Flashbacks van eerdere vakanties dringen zich op. Vergeten herinneringen zoeken om het hardst een weg naar buiten. Maakt het eigenlijk wel uit waar we zijn? Alles lijkt op elkaar, loopt door elkaar heen. De geur van dennenbomen, lavendel en onbekende kruiden was er eerder. Thuis is een ver land waarvan ik niet precies weet waar het ook alweer ligt. Er zijn veel foto’s gemaakt, maar bijna niets laat zich op beeld vastleggen. Onthouden loopt via andere kanalen.

De grensovergang naar Slovenie. De foto: een meisje zit op een oude plastic terrasstoel, haar hoofd ter hoogte van een vuilnisbak. Voor haar staat een kop koffie. Ze lacht. Achter haar rijden auto’s langs.

De herinnering: ik maak deel uit van een levend filmdecor dat een heet, stoffig stadje voorstelt. De vrouwen zien er oost-Europees uit. De wc is een piepklein stinkend hokje achterin het café waar ik een sleutel voor moet vragen. Er loopt een kat zonder staart, zijn kop is knokig, zijn vacht dof en korstig. Vrachtwagenchauffeurs in hemden staan aan de toonbank koffie te drinken. Achter het glas liggen kleffe broodjes. De lucht zindert van de hitte. Ik heb net op een snelweg dwars door een onbekend land gereden waar borden niet te begrijpen waren en de zee te zien was. Ergens kringelt een vaag geluksgevoel. Ik lach. Uit een cabrio stapt een gezonnebrild stel. ‘Maak ’s een foto?’ vraag ik.

3 reacties:

  1. DeWart:

    Hè, gelukkig, ze is terug. Het was zo stil hier in dit verre land!

  2. Ina:

    De kat en het hemd staan hoop ik ook op de foto?
    Ik was niet bezorgd, hoor, maar fijn dat je er weer bent ;-)

  3. maxentia:

    Raar dat onperfecte dingen toch zo vredig kunnen maken. Dat gevoel ken ik ook!

Plaats een reactie