Een levend decor

vrijdag 13 juli 2007

Het was precies zoals ik had gehoopt dat het zou zijn. Eigenlijk beter nog. Ik was bang dat het vanbinnen misschien te hip gemaakt zou zijn, retro in plaats van authentiek. Maar nee hoor, het behang op de muren was donkerroze, neigend naar bruin door de sigarettenrook van jaren, ornamenten erop en dan niet de versie van de Praxis. Dit was het echte werk.

Aan een grote tafel in het midden zaten een paar oudere mannen en vrouwen. In plat Amsterdams namen ze de meest uiteenlopende onderwerpen door. Bijvoorbeeld aardbeien: ‘Als je dur teveel van eet, krijje een aarbeieneus, wist je dat?’ Misschien drong de buitenwereld hier iets later door dan op andere plekken, zo lang was alles al onveranderd. Maar toch kwamen moderne inzichten langzaam binnendruppelen: ‘Se segge ook dat van roken je sperrema slechter wordt’.

Dit was weer eens zo’n plek waar alles klopte. Aan de bar een vervallen alcoholist in een leren jack. Een oud mannetje in zijn eentje aan een tafeltje met een sigaar. Achter de bar een dikke blonde dame in een glanzend roze blouse. Haar dikke zoon aan de punt van de bar met ‘hee Cor!’ proberend de aandacht te trekken van een van de stamgasten. Zo’n café waar een rookverbod eenvoudigweg geen realistisch scenario is.

De Film- en Televisieacademie zit om de hoek. De filmstudenten zien ook wel dat ze een kant en klaar decor tot hun beschikking hebben. Ik heb al wel eens cameramannen en grote lichtinstallaties voor het café zien staan. Ik stel me voor dat het café een soort reservaat wordt. Misschien mogen wij er straks ook niet meer komen (ze zouden een leeftijdsgrens kunnen gaan hanteren, of de eis stellen dat je geboren en getogen Amsterdammer moet zijn). Dan staan we onder de oude lantaarn die aan de buitenkant van het café hangt, kijken naar binnen door de hoge ramen en we zien dat niet alles altijd maar met de tijd mee hoeft te gaan.

Kijken mag, aankomen niet. ’t Kan kapot gaan.

4 reacties:

  1. elsje:

    geweldig weer. je weet toch dat je alleen een ‘echte’ amsterdammer bent als je niet alleen zelf geboren en getogen in de hoofdstad bent, maar ook je vader en je moeder!

    (gék zijn ze, die amsterdammers!)

  2. Maria:

    wat ben jij goed in sfeer beschrijven!

  3. DeWart:

    Wat ik me afvraag: Hoe heb je dit kunnen observeren zonder zelf in het gesprek betrokken te raken, of zelf onderwerp van het gesprek te worden. Het lijkt op Simon Carmiggelt. Bij hem weet je ook niet of hij het gezien had of verzonnen.

  4. merlijn:

    @ DeWart: Door rustig aan de bar te zitten en om me heen te kijken. De stamtafel was vlakbij en de gesprekken waren goed te volgen, ik hoefde er niet zelf aan mee te doen. Niets aan verzonnen!

Plaats een reactie