Bier op z’n Duits

zondag 1 juli 2007

‘Zwei Kölsch?’ Ha, wat een fijne begroeting, vonden wij, en we knikten dankbaar voor zoveel begrip. Wat me overigens opviel na een paar dagen in Keulen vertoefd te hebben: waar zijn de grote Duitse bierpullen gebleven? De halve liters? Iedereen drinkt hier fluitjes! Dat is niet het Duitsland zoals ik mij voorstelde. Fluitjes zijn snel leeg, en we hoefden maar op te kijken of we vingen al een blik van een van de vele obers. Échte obers, oudere mannen met zwarte broeken en witte blousjes en schorten voor. ‘Zwei Kölsch?’ en ons ‘Ja’ was nog niet uitgesproken of er stonden twee nieuwe.

We gingen eens oplettend om ons heenkijken. We hielden een man in de gaten die net zijn fluitje op had en zijn lege glas neerzette. Keek hij op naar de ober om een nieuwe te vragen? Dat deed hij niet. Er kwam gewoon een vol fluitje voor terug. En hij zei niet iets in de trant van ‘Hee ho eens, hier heb ik niet om gevraagd!’. Nee, dit was normaal. Dan waren wij toch nog teveel de toerist om ongevraagd voorzien te worden van bier. Maar wij wilden er ook bij horen.

Onze metgezellen kwamen ons vergezellen en we legden uit hoe het hier werkte. Nu gingen we alles op alles zetten om als Duitser onder de Duitsers behandeld te worden. Lege glazen opvallend aan de rand van de tafel plaatsen. Een kort knikje als de ober onze kant op keek. Het ging werken. Na verloop van tijd werd ook ons niets meer gevraagd en werden we doorlopend van vers bier voorzien.

Even dreigde het fout te gaan. Nadat ik tussendoor een cola besteld had, wat heel veel moeite had gekost, werd ik niet langer bediend. Ik hoorde er niet meer bij. Nu moest ik expliciet duidelijk maken dat ik nu wel weer een Kölschje lustte.

Het werd drukker en drukker. De ruim tien man personeel wat in het begin zo overdreven leek, ging op in de massa. Alle tafels waren bezet en overal stonden grote groepen mensen. Er was lawaai, gepraat en veel hard gelach, sigarettenrook, en steeds weer dat bier. Elke keer opnieuw. Ik dacht dat ik hier nooit meer wegkwam. Ergens diep vanbinnen had ik nog een besef van een andere wereld; een met frisse lucht en stilte. Maar hoe ik die plek ooit kon bereiken wist ik niet. Misschien was het ook wel een illusie te denken dat dat kon.

4 reacties:

  1. iamzerö:

    alt + 148: ö

  2. Fien:

    Misschien hoort een Kölsch in een fluitje? Erdinger wordt nog steeds in halve liters geschonken. Tenzij je om “ein kleines” vraagt, dan krijg je de mini variant 0,3……

  3. elsje:

    und die Kopfschmerzen am nächtsten Tag sind die auch kleiner als damals?

    (of zoiets, mijn Duits is niet zo best)

  4. Ina:

    Mijn eerste bruiloft in Salland en ik besloot met een rustig spaatje te beginnen. Godbetert de hele avond aan het water gezeten!

Plaats een reactie