Wij willen geen genie zijn

woensdag 25 april 2007

‘Zitten er nog genies in de zaal? Ik heb een genie nodig.’ Wij duiken weg. Proberen oogcontact te vermijden. Nu ben ik gelukkig nooit het genie dat hij zoekt, maar de rest van de kamer wil ook geen genie zijn. ‘Hij doet het niet hoor’, zegt hij zonder enige hoop in zijn stem. Hij heeft het geloof in apparaten al langgeleden verloren. ‘Ik snap er niks van.’ Een van ons staat op, onderdrukt een zucht, en loopt mee naar zijn kamer. De kamer van de mopperaar, de Verongelijkte.

Er kwamen nieuwe computers. ‘Krijg ik er ook een?’ vraagt hij zo blij als een kind. Hij krijgt er een. Op de dag dat de computer zou komen staat hij rond het afgesproken tijdstip buiten op de gang te wachten. ‘Waar blijven ze nou? Ze komen niet meer hè?’ Hoe had hij ooit durven dromen dat dit echt door zou gaan. Hij gaat zijn kamer weer in. Plakt een briefje op de deur voor het geval ‘ze’ toch nog mochten komen: ‘Jullie kunnen mij vinden in…’

Eerder gebruikte hij het woord ‘whizzkids’. Zelfs heeft hij het gepresteerd om mij een keer voor te stellen aan iemand als ‘webmistress’. Lange tijd voelde ik mij toen als ik hem tegenkwam alsof ik gehuld was in zwart leder.

Even is er blijdschap als de computer een dag later toch nog op komt dagen. Een nieuw speeltje, afleiding, even iets anders dan het eeuwige zelfde uitzicht. Maar daar is hij alweer. ‘Hij doet het niet ik snap er niks van ik heb een genie nodig.’

1 reactie:

  1. Genie:

    Tis wel wennen hoor ;)

Plaats een reactie